مقایسه کمی و کیفی و خصوصیات خاک جنگل کاری های آمیخته و تک گونه صنوبر و توسکا در چمستان، مازندران

از جمله گونه های زود رشد که در گذشته بیشتر به صورت خالص کاشته می شدند، صنوبرها می باشند که اخیراً کاشت آمیخته آنها با گونه های تثبیت کننده ازت، برای حاصل خیزی خاک پیشنهاد می شود. به همین دلیل درختان صنوبر دلتوئیدس (populusdeltoides 77/51) با گونه توسکای ییلاقی (alnus  subcordata) در قالب طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی با پنج تیمار آمیختگی (100 درصد صنوبر، 33 درصد صنوبر+ 67 درصد توسکا، 50 درصد صنوبر + 50 درصد توسکا، 67 درصد صنوبر + 33 درصد توسکا، 100 درصد توسکا) و چهار تکرار با فاصله کاشت 4 × 4 متر در ایستگاه تحقیقات چمستان کاشته شدند تا اثرات متقابل این گونه ها مورد بررسی قرار گیرد. نتایج در سال هفتم اجرای طرح نشان داد که در مجموع، میانگین درصد زنده مانی صنوبر در این طرح بیشتر از توسکا بوده است. صنوبر در آمیختگی 50 درصد صنوبر+ 50 درصد توسکا، بیشترین زنده مانی را داشت که با سایر تیمارها اختلاف معنی داری نشان داد. زنده مانی توسکا در تیمارها اختلاف معنی داری نداشت. بیشترین رویش قطری صنوبرها در تیمار 33 درصد صنوبر + 67 درصد توسکا و کمترین آن در صنوبر خالص به دست آمد. بیشترین رویش ارتفاعی صنوبرها در تیمار 67 درصد صنوبر + 33 درصد توسکا محاسبه شد. مقایسه میانگین حجم به ازای هر درخت صنوبر و توسکا در هریک از درجه های آمیختگی اختلاف معنی داری را بین تیمارها نشان نداد ولی در مورد درختان صنوبر، بیشترین حجم درختان در تیمار آمیخته 33 درصد صنوبر + 67 درصد توسکا وجود داشت. درحالی که بیشترین حجم توسکا، در کشت خالص این گونه محاسبه شد. تیمار توسکای خالص و تیمار آمیخته 33 درصد صنوبر + 67 درصد توسکا، تفاوت معنی داری را در مقدار ازت کل خاک با دیگر تیمارهای این جنگل کاری نشان دادند.